Дата стварэння: 2005 год
Профіль: гісторыя побыту і прадметы дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва роднага краю
Мэта: далучэнне выхаванцаў да нацыянальнай культуры праз успрыманне гістарычнага вопыту беларускага народа, далучэнне да багацця беларускай мовы.
Задачы:
- Фарміраваць ўяўленні аб традыцыях, звычаях, прыладзе побыту, мастацтве роднага краю праз вывучэнне прадметаў побыту і мастацтва мінулага.
- Фарміраваць каштоўнаснае стаўленне да беларускай мовы.
- Развіваць пазнавальную актыўнасць, навыкі самастойнай даследчай дзейнасці.
- Развіваць навыкі разумення беларускай мовы і здольнасці самастойна выказвацца на ёй.
- Выхоўваць павагу і цікавасць да нацыянальнай культуры, любоў да Радзімы.
Месцазнаходжанне во ўстанове адукацыі: асобны пакой агульнай плошчай 12 м2 размешчаны ў другім корпусе на другім паверсе.
Агульная колькасць экспанатаў: 104
Найменне экспанатаў:
- Печ
- Стол
- Ложак
- Лава
- Калыска
- Покуцце – абраз і ручнік вышыты
- Чыгункі
- Процівень
- Саднік – драўляная лапата
- Ступа
- Газавая лямпа
- Прасніца
- Прасніца – калаўрот
- Чаўнок
- Верацяно
- Часалкі
- Куфар
- Лапці з лазы, 1 пара
- Кошык з лазы
- Самавар
- Рубель
- Качалка
- Абрус тканы
- Абрус з вышаўкай
- Ручнікі тканыя
- Ручнікі з вышаўкай
- Саматканыя палавікі
- Прас вугальны
- Вырабы з разьбой і роспісам па дрэве
- Гліняныя вырабы: гаршкі, крынкі, пеўнік, іншы посуд
- Саламянія вырабы: лялькі, кветкі, вянкі, кошык і інш.
- Берасцянкі
- Лялька – немаўлятка
- Лялька з берасты
- Лялькі з лёну
- Узоры вытынанкі
- Узоры сурвэтак з саламянай аплікацыяй
- Узоры макрамэ (пляценне з нітак)
- Узора ежы: каўбасы, часнок
- Узоры засушаных раслін лёну, аўса, пшаніцы.
Апісанне сістэмы працы з выхаванцамі і бацькамі ва ўмовах міні-музея.
Міні-музей "Сялянская хатка" ўяўляе сабой адлюстраванне жылога вясковага памяшкання, дзе сабраны сапраўдныя прадметы побыту і дэкаратыўна - прыкладнога мастацтва. Інтэр'ер музея сталы (пастаянны). Змяняюцца толькі асобныя экспазіцыі і дэкаратыўныя элементы, якія адлюстроўваюць, напрыклад, сезонныя змены: букеты з кветак, галінак, гародніна, садавіна. Асноўнай задачай з'яўляецца ўвядзенне дзяцей у асаблівы самабытны свет шляхам яго дзейснага пазнання. Дзеці з задавальненнем прыходзяць у музей, дзе яны могуць адчуць, што яны самі, і тыя, хто побач, з'яўляюцца часткай "вялікай гісторыі" сваёй краіны.
Размяшчэнне экспанатаў дае ўяўленне дзяцям аб тым, як быў уладкаваны побыт у вясковым доме.
Фальклор важная частка нацыянальнай культуры беларускага народа. Ён афарбоўвае гаворку педагога, робячы яе вобразнай і маляўнічай, прыцягвае ўвагу дзяцей, ажыўляе дзеянні з прадметамі. Таму педагогі ўключаюць фальклор у заняткі, экскурсіі, гульні.
Гушкаючы калыску з лялькай, дзеці спяваюць калыханку. З ветлай хозяюшка "Сялянскай хаткі" Ганнай, дзеці развучваюць пацешкі, песенькі, прыказкі і прымаўкі, адгадваюць загадкі, водзяць карагоды, праводзяць гульні, чытаюць народныя казкі. Гэта выклікае актыўную працу думкі, спрыяе пашырэнню кругагляду, развіццю маўлення, а таксама далучэнню дзяцей да багацця беларускай мовы, фармуе каштоўнаснае стаўленне да яго, жаданне размаўляць на ёй.
Акрамя ўсяго гэтага на занятках дзеці гуляюць у народныя маларухомыя гульні. Гульнявая сітуацыя захапляе і выхоўвае, а некаторыя гульні, зачыны, дыялогі, якія сустракаюцца ў гульне, развіваюць гаворку выхаванцаў.
Усе экспанаты створанага міні-музея сапраўдныя, яны не размяшчаюцца за шклом і не стаяць за агароджай. Экспанаты можна браць у рукі і разглядаць, гуляць, імітаваць розныя дзеянні. Ёсць у міні-музеі і такія экспанаты, якія чапаць нельга, пра што сігналізуюць выхаванцам выявы забараняльных знакаў.
У звычайным музеі дзіця – толькі пасіўны сузіральнік, а тут, у міні-музеі ён-суаўтар, творца экспазіцыі. Прычым не толькі ён сам, але і яго тата, мама, бабуля і дзядуля могуць удзельнічаць у яго папаўненні. Частка экспанатаў-рэліквіі сем'яў бацькоў.
Стварэнне міні-музея – вынік мэтанакіраванай, творчай, пошукава-даследчай работы педагагічнага калектыву, а таксама вынік зносін, сумеснай працы выхавальніка, дзяцей і іх сем'яў.
Уключэнне музея народнага побыту ў адукацыйную прастору
ўзбагачае развіваючую сераду новым сэнсам. Менавіта тут для дзіцяці адкрываецца магчымасць першага пранікнення ў гісторыю побыту роднага краю.
Чаканымі вынікамі сістэматычнай работы па далучэнні дзяцей да вытокаў нацыянальнай культуры з'яўляюцца:
1.Выкарыстанне дзецьмі ў актыўнай гаворке пацешак, лічылак, загадак, калыханак, песень на беларускай мове.
2.Уменне гуляць ў народныя маларухомыя гульні, выкарыстоўваючы лічылкі.
3.Асэнсаваны і актыўны ўдзел дзяцей у народных святах (ведаюць назву свята, абрады, спяваюць песні, водзяць карагоды, выконваюць прыпеўкі, чытаюць вершы).
4.Выкарыстанне атрыбутаў народнай культуры ў самастойнай
дзейнасць.
5.Беражлівыя адносіны да прадметаў побыту, твораў народнай творчасці.